Kapitalizm en kolay ve en yalın manasıyla Sermayecilik demektir. Sermaye ise üretimde kullanılan üretim faktörlerinden biridir. Öteki ikisi emek ve tabiattır.
Evrenimizin, galaksimizin, Güneş Sistemi’mizin ve Dünya’mızın yaratıcısı olan büyük Allah kuşku yok ki birinci iki üretim faktörü olan tabiatın ve insanoğlunun da yaratıcısıdır. Sermaye ise insanoğlunun aklını, yaratıcılığını ve tabiat imkanlarını kullanarak geliştirdiği üçüncü üretim faktörüdür.
Kapitalizm temel olarak sermayenin üretimden en yüksek hissesi almasını hedeflemektedir. Bunun başarılmasıysa tabiat ve emeğin sömürülmesine yani üretimden her ikisine de mümkün olan en düşük hissenin verilmesine bağlıdır.
Aşağıdaki formül bunu izah etmede yardımcı olacaktır.
N SNAt
NBD = å ————- – YT NBD >= 0 è Kabul.
t=1 ( 1 + i )t NBD < 0 è Red.
Burada; NBD Net Bugünkü Kıymeti, SNAt Serbest Nakit Akışını, i İskonto Oranını ve YT ise Yatırım Meblağını söz etmektedir.
NBD’nin yüksek olması için SNA’nın maksimize edilmesi ve YT ile i’nin minimize edilmesi gerekir. YT’nin minimize edilmesi için arsa, bina, makine, teknoloji üzere yatırım harcamalarının azaltılması gerekmektedir. Devletin hibeleri, teşvikleri ve etrafın istismarına göz yumulması buna yardımcı olmaktadır.
SNA’nın maksimize edilmesi ise teşvik, fiyat garantileri ve emeğin istismarına bağlıdır. İskonto Oranı (i) ise projelerin risklerinin devlet garantileriyle azaltılıp düşürülebilmektedir.
Yıllardan beri “komünizm dinsizliktir” denilirken kapitalizmin ise dinle bir sorunu olmadığı anlatılıp durdu. Hatta kapitalist özgür piyasanın “tanrının eli” ile sistem bulduğu anlatılıp durdu.
Burada bir soru sormak istiyorum. Yaradanın yarattığı tabiatın (çevrenin) ve insanın (emeğin) sömürüsüyle insanın geliştirdiği sermayeyi kutsayan kapitalizm mi yoksa rabbin yarattığı tabiat ve insanı sermayeden muhafazaya çalışan komünizm mi dinsizliktir?
Üretim, bölüşüm ve tüketim mevzuları tartışılırken komünizm ya da kapitalizmi övmek ya da şeytanlaştırmaktan çok, hedef insanoğlunun toplam yararının nasıl yükseltilebileceği olmalıdır.
İnsanoğlunun toplam yararı fakat sermaye, emek ve tabiat ortasında sürdürülebilir bir istikrar kurulmasıyla mümkündür. 1923 yılında yapılan İzmir İktisat Kongresi’nin çıkış bildirisi bu istikrarın gözetildiğini ortaya koyan siyasetlerdir. Şiar edinelim.
Bu vesileyle İzmir’imizin kurtuluşunun 100. yılını kutluyor, İzmir ve İzmirlilere selam ve hürmetlerimi sunuyorum.